Mehdi Nəimi hesab edir ki, bəzi ölkələrdə əhali yoxsulluq və ağır iqtisadi şəraitə adət edərək mövcud vəziyyəti öz qisməti və taleyi olaraq görə bilir. Amma əhalisinin homogen olmadığı İranda bu, mümkün görünmür.